எந்தக் காது கேக்காது !

மாலை நேரம். மனைவி கிரைண்டரில் மாவு அரைத்துக் கொண்டிருந்தாள். அடியேன் கணிணியில் பிசியாக இருந்தேன். டோரா மற்றும் புஜ்ஜியின் பயணங்களைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் அம்மு தனது அண்ணாவுடன்.

அம்மு எனது ரோஜாப்பூ மகள். அவள் நடந்தால் சாரல், சிரித்தால் தென்றல் என்று அவள் என்ன செய்தாலும் இன்பம் இன்பம் தான். குழந்தைகள் தான் வாழ்க்கையினை அர்த்தப் படுத்துகிறார்கள் என்பதினை அடிக்கடி அம்மு உணர்த்துவாள். அம்முவின் சில கேள்விகள் நினைக்க நினைக்க சந்தோஷம் தருபவை.

சென்னையிலிருந்து அம்முவின் சித்தி அழைத்திருந்தார்கள். அம்மு என்ன செய்கிறார் என்று கேட்டிருப்பார் போல. கிரைண்டரில் அரைத்துக் கொண்டிருந்த உளுந்த மாவினை சிறு கிண்ணியில் எடுத்து சாப்பிட்டுக் கொண்டிக்கிறார் என்று அம்முவின் அம்மா சொல்லி இருக்கிறார். மாவு சாப்பிட்டால் காது கேட்காதாம் என்று சித்தி சொல்கிறார் ஆகையால் சாப்பிடாதே என்று அம்முவிடம் சொல்லியிருக்கிறார் மனைவி.

அதற்கு அம்முவின் கேள்வி” எந்தக் காது கேக்காது. இந்தக் காதா அந்தக் காதா ?”. இதற்கு என்னவென்று பதில் சொல்வதென்று திகைத்து பின்னர் இரண்டு காதுகளும் கேட்காதாம் அம்மு என்று சொல்லி இருக்கிறார்.

வாழ்க்கை என்பது.... !

இதுவரை எத்தனையோ பிளாக்குகள் படித்திருக்கிறேன். ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு வகை. அதையும் மீறி என் மனதுக்குள் புகுந்து கொண்ட பிளாக் இது. இந்த எழுத்தாளர் தொடர்ந்து எழுதாமை என்னை நெருப்புக்குள் தள்ளுவது போல இருக்கிறது. எனது வேண்டுகோளை ஏற்பாரா ?

பிளாக்கின் முகவரி : இரு கண்கள் போதாது !
http://raasaiya.wordpress.com

அவரின் பிளாக்கில் இருந்து சில கவிதைகள் கீழே.. அனுமதித்தே ஆக வேண்டும் திரு ராசய்யா அவர்களே... தவறிருந்தால் மன்னித்து அருளவும். நல்ல விஷயங்கள் எங்கிருந்தாலும் எப்படி இருந்தாலும் வெளிச்சம் காட்டுவதில் தவறேதும் இல்லையே ராசய்யா...
நன்றி : ராசய்யா.

என் அப்பாவிற்கு : எழுதியவர் திரு. ராசய்யா
--------------------------------------------------
கரிசலாய் இருக்கும் எனை
விதை நிலமென நினைத்து
விட்டுப்போன என் அப்பாவிற்கு,

ஆங்கிலப் பள்ளியில் சேர்த்து
ஆனந்தப்பட்டீர்கள்
ஒவ்வொரு காலையும்
என் காலனிகளை
பளபளப்பாக்கி
பரவசப்பட்டீர்கள்

பட்டம் வாங்கியபோது என்
பரம்பரையில் முதல்
பட்டதாரி என் மகனென
பார்த்தவரிடமெலாம்
சொல்லித்திரிந்தீர்கள்

வேலை தேடி
சென்னை சென்ற போது
சீமைக்கே அனுப்பியதாய்
சிலாகித்துக் கொண்டீர்கள்

வேலைக்கு சேர்ந்தும் என்
வீட்டுச் செலவிற்கு
பணம் அனுப்பினீர்கள்

இன்று,
நல்ல வேலை
நல்ல சம்பளம்
சொன்ன போதே
பிறவிப்பயனையடைந்தேன் என்றீர்கள்

நடக்கத்தானே கற்றுக்கொண்டேன்
வாழத் தெரிந்து கொண்டேன்
என நினைத்து விட்டுப்போனீர்களா?


மேலும் கவிதைகளையும் அவரது பிளாக்கினையும் படிக்க இவ்விடத்தில் சொடுக்கவும்

என்ன தேசமோ ?

தேர்தல் வந்து விட்டது. தொகுதிப் பங்கீட்டில் அடித்துக் கொள்கிறார்கள் அரசியல்வாதிகள். இலங்கைத் தமிழர்களின் கல்லறையின் மீது ஆட்சி அமைக்கத் துடிக்கின்றார்கள் அரசியல்வாதிகள். நீயா நானா என்று போட்டி போடுகிறார்கள். இலங்கையில் தமிழர்கள் கொத்துக் கொத்தாக கொலை செய்யப்படுகிறார்கள். தமிழக அரசியல்வாதிகளின் சந்தர்ப்பவாதத்தில் சிக்கி சின்னா பின்னப்படுகிறது இலங்கைத் தமிழச்சிகளின் கற்பு. பச்சிளம் குழந்தைகளையும் விடாமல் நெருப்பு மழை பொழிந்து கொன்று வருகிறது இலங்கை. வேடிக்கை பார்க்கிறது தமிழகம். தன் மான உணர்ச்சியுடையோர் உள்ளுக்குள் புழுங்கிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். என்ன செய்வது என்று தெரியாமல், நெஞ்சுக்குள் ரத்தம் வடிய வடிய வேதனையோடு நாட்களைக் கடத்துகின்றார்கள் உண்மைத் தமிழர்கள்.

இந்தப் பாடலைக் கேட்டு வையுங்கள். மனம் சற்று ஆறுதல் பெறும்.

என்ன தேசமோ?
இது என்ன தேசமோ?
இங்கு பொய்கள் கூடியே
ஒரு நியாயம் பேசுமோ?
தர்மம் தூங்கிப் போகுமோ?
நீதி வெல்லுமோ?
இங்கு வேதமாகுமோ ?
என்ன தேசமோ? இது என்ன தேசமோ?

இன்பம் துன்பம் என்பது
இரவு பகலைப் போன்றது
காலம் நாளை மாறலாம்
காயம் எல்லாம் மாறலாம்
காலம் நாளை மாறலாம்
காயம் எல்லாம் மாறலாம்
சோகமென்ன தோழனே
சூழ்ச்சி வெல்வாய் வீரனே
எதிர்த்து நின்று போரிடு
இன்று ஓய்வெடு
நீ இன்று ஓய்வெடு
என்ன தேசமோ?
இது என்ன தேசமோ?

பிறக்கும் போதும் பேரில்லை
இறக்கும் போதும் பேரில்லை
இடையில் தானே குழப்பங்கள்
வாழ்க்கையோடு வழக்குகள்
இடையில் தானே குழப்பங்கள்
வாழ்க்கையோடு வழக்குகள்
ஜெயிக்கபோகும் மானிடா
மயக்கம் இங்கே ஏனடா
உறுதியோடு கேளடா
உண்மை நீயடா
ஓ... உண்மை நீயடா

என்ன தேசமோ?
இது என்ன தேசமோ?
இங்கு பொய்கள் கூடியே
ஒரு நியாயம் பேசுமோ?
தர்மம் தூங்கிப் போகுமோ?
நீதி வெல்லுமோ?
இங்கு வேதமாகுமோ ?
என்ன தேசமோ? இது என்ன தேசமோ?

கோயம்பேட்டில் அனாதைச் சிறுவர்களுடன் - 1

லாரிக்குள் டிரைவருக்கு அருகில் அமர்ந்திருந்தேன். லாரி டிரைவர் குசும்பு பிடித்தவன். எதிரே வரும் கார்களை இடிப்பது போல லாரியைச் செலுத்தினான். “வேல்முருகா எதிரே வரும் காருக்கு நன்றாகத்தான் வழி விடேன்” என்ற போது, “சார், நாம பெரிய வண்டியில் இருக்கிறோம் அவன் தான் பயந்து ஒதுங்கிப் போகனும்” என்றான். ”அடப்பாவி பயலே, நீ செய்யுறது சரியில்லை“ என்று கோபமாகக் முறைக்க வேறு வழி இன்றி எதிரே கார்கள் வந்தால் நன்கு ஒதுங்கி வழி விட்டான்.

விடிகாலை நான்கு மணிக்கு கரூரிலிருந்து கிளம்பி சென்னைக் கோயம்பேட்டை நோக்கிச் சென்று கொண்டிருந்தது லாரி. பின்னால் மூடிய லாரிக்குள் பத்து அனாதைச் சிறுவர்களும், மூன்று சக்கர சைக்கிளும், பதினைந்து பேருக்கு இரண்டு மாதம் தாங்கும் அளவுக்கு சமையல் பொருட்களும் இருந்தன. காலைச் சாப்பாடு புளிச்சாதம், தயிர்சாதம். மதியம் ஹோட்டலில் சாப்பிட்டோம். வழியில் நுங்கு, டீ, வடை, பஜ்ஜி என்று சிறுவர்களுடன் சாப்பிட்டேன். பத்து சிறுவர்களும் மாறி மாறி லாரியின் முன்புறம் வந்து என்னுடன் ஒட்டிக் கொள்வார்கள். சென்னையைப் பார்ப்பது என்பது அவர்கள் வாழ்வில் நடக்கப் போகிற அற்புத சம்பவம். அதற்கு காரணமான கம்ப்யூட்டர் வாத்தியாராகிய என்மீது கொள்ளைப் பிரியம் கொண்டார்கள். அதன் பலன் என்னவென்றால் அவர்கள் சாப்பிடுகிறார்களோ என்னவோ, என்னை அவர்கள் கவனித்த விதம் பற்றி வார்த்தைகளில் வடிக்க இயலாது.

இவ்விடத்தில் சற்று நிற்க :

அனாதைச் சிறுவர்கள் என்று எழுதிய போது மனதுக்குள் வந்து சென்ற வரிகளும், கவிதையும் கீழே.

”என்னுடைய அம்மா ஒரு நாள் ராத்திரி என்னை கூப்பிட்டு சுவர்ல விளக்கோட நிழல் ஊர்ந்து போறதே அது சுவத்தில ஏன் படியுறதேயில்லைனு கேட்டா. எனக்கு அப்போ விபரம் புரியாத வயசு. பதில் சொல்ல தெரியலை. அவளாகவே நாமளும் அப்படிதான் என்று சொன்னாள். எனக்கு பயமா இருந்துச்சி. ” எஸ் ராமகிருஷ்ணன் அவர்களின் நகுலனின் பத்துக் கவிதைகள் கட்டுரையில் இருந்து.

இருப்பதற்கென்று
வருகிறோம்
இல்லாமல்
போகிறோம் - நகுலனின் கவிதை

சரி விஷயத்துக்கு வருகிறேன். இனி...

சரியாக நான்கு மணிக்கு கோயம்பேட்டின் பின்புறமிருக்கும் ராமகிருஷ்ண தபோவனத்தை அடைந்தோம். பொறுப்புச் சாமி ஓடிவந்து வரவேற்றார். பிரதர் ஒருவரும் வந்து வரவேற்றார். சுற்றி வர முற்செடிகள். ஒத்தையடிப்பாதை. நீண்ட கூரைக் கொட்டகைகள் இரண்டு. அதில் ஒன்றில் தங்கும் அறைகள் மூன்று இருந்தன. மற்றொன்றில் பூஜை அறை, சமையல் கிடங்கு மற்றும் சமையல் அறையுடன் கூடிய சாப்பாட்டுக் கூடம். தண்ணீர் கிடையாது. சைக்கிளில் சென்று பிடித்து வரவேண்டும். கரண்ட் இல்லை. வேறொரு இடத்தில் ஆஸ்ரமத்தின் பள்ளி கட்டிட வேலைக்கு போட்டிருந்த ஆழ்துளைக் கிணற்றிலிருந்து தண்ணீர் பிடித்து சமையல், பாத்ரூம் எல்லாவற்றுக்கும் பயன்படுத்த வேண்டும். பாம்பு, பூரான், திருடர்கள் மற்றும் இன்னபிற தொல்லைகள் அதிகம். கொசுக்கள் ஈக்கள் போல மொய்க்கும். இரவில் சுவர்க்கோழிகள் சத்தம் காதைக் பிளக்கும். இரவில் மண்ணெண்னெய் விளக்கு வெளிச்சம். இனிமேல் இரண்டு மாதங்கள் இங்கு இருக்க வேண்டிய முக்கியமான சூழ்நிலை.

பத்துக்கு பதினைந்து அடியில், அறையோடு கூடிய பாத்ரூம், ஏர்கூலர், பேன், விடிகாலையில் நெல்லிக்காய் ஜூஸ் அல்லது வில்வ இலை ஜூஸ்( எனக்கும் பெரிய சாமிக்கும் மட்டும்), காலையில் டீ அல்லது காஃபி, ஏழு மணிக்கு டிஃபன், சரியாக பனிரெண்டு மணிக்கு சாப்பாடு, மாலை நான்கு மணிக்கு காஃபியுடன் சிற்றுண்டி, இரவு ஏழு மணிக்கு டிஃபன், இரவில் பழ ஜூஸ் அல்லது சுண்டக் காய்ச்சிய பால், கல்லூரிக்கு சென்று வர காண்டசா கிளாசிக் கார் என்று வாழ்ந்தவன் மேற்படி சொன்ன இடத்தில் சென்று தங்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏன் ஏற்பட்டது?

தேர்தல் வந்து விட்டது !

இனிமேல் செய்தி தாள்களில் தேர்தல் விதிமுறை மீறல் என்ற தலைப்பினை அடிக்கடிக் காணலாம். செய்தி தாள்களுக்கு விளம்பர வருமானம் அதிகமாகும். மீடியாக்கள் கேள்விகளாய் கேட்டுக் கொண்டிருப்பார்கள். எக்ஸ்குளூசிவ் பேட்டி என்று உடம்பு அதிரும் இசையில் விளம்பரங்கள் கொடி கட்டிப் பறக்கும்.

கட்சியின் கொள்கைகள், கூட்டணி தர்மம் என்ற வார்த்தகளில் காணாமல் போய் விடும். நேற்றைய எதிரிகள் இன்றைய நண்பர்கள் ஆவார்கள். நண்பர்கள் எதிரிகள் ஆவார்கள்.

விவாதங்கள் தூள் பறக்கும். இலங்கைப் பிரச்சினை தமிழ் நாட்டில் காணாமல் போய் விடும்.

நேற்று டைம்ஸ் நவ்வில் மத்திய அமைச்சர் ப.சிதம்பரத்தின் பேட்டியை ஒளிபரப்பினார்கள். பேட்டி எடுத்தவர் மிஸ்டர் சிதம்பரமென்றே அழைத்தார். ஆச்சர்யம்.

பாகிஸ்தானுக்கு எதிராக புஜ பல பராக்கிரமத்தை காட்டக்கூடாது. தீவிரவாதம் ஒரு மைண்ட் கேம். அதை மூளையால் தான் வெல்ல வேண்டுமென்றுச் சொன்னார் சிதம்பரம்.

இந்தியாவின் ராஜ தந்திரம் சரிதான். ப.சிதம்பரத்தின் குரல் ஆளுமைத்தன்மை வாய்ந்தது. வெகு அலட்டலான குரலில் நறுக்கு தெறித்த வார்த்தகளில் அவர் பேசியதைக் கேட்டுக் கொண்டே இருக்கலாம் போல இருந்தது. காந்தக் குரலோன்.

இந்தத் தேர்தலின் முடிவில் ஆட்சி அமைக்க, குதிரை பேரங்கள் நடக்கக் கூடிய வாய்ப்புகள் அதிகம் தென்படுகிறது. பார்ப்போம்.

கவனமாய் இருங்கள்

எண்ணத்தில் கவனமாய் இருங்கள்;
ஏனெனில் எண்ணங்கள்தான் சொற்களாகின்றன.
சொல்லில் கவனமாய் இருங்கள்;
ஏனெனில் சொற்கள்தான் செயல்களாகின்றன.
செயலில் கவனமாய் இருங்கள்;
ஏனெனில் செயல்கள்தான் பழக்கங்களாகின்றன.
பழக்கத்தில் கவனமாய் இருங்கள்;
ஏனெனில் பழக்கங்கள்தான் ஒழுக்கங்களாகின்றன.
ஒழுக்கத்தில் கவனமாய் இருங்கள்;
ஏனெனில் ஒழுக்கம்தான் உங்கள் வாழ்வை வடிவமைக்கின்றது!”
-அருட்தந்தை வேதாத்திரி மகரிஷி

கருத்துச் சுதந்திரம் எங்கே

நீண்ட நாட்களாக பதிவு ஏதும் எழுத இயலவில்லை. காரணம் அதிகமான வேலைப்பளு. இனிமேல் ஏதாவது எழுதலாமென்றிருந்த வேலையில் இணைய தளத்தின் சுதந்திரத்துக்கும் வேட்டு வைத்து விட்டார்கள். அது என்னவென்று சொல்லவே பயமாக இருக்கிறது. ஜூனியர் விகடனில் நீதிமன்றம், பிளாக் பற்றிய கட்டுரை ஒன்று வந்துள்ளது. படித்து தெரிந்து கொள்ளுங்கள். அரசியல்வாதிகள் என்ன வேண்டுமென்றாலும் செய்யலாம் என்கிற போக்கு இந்திய ஜன நாயகத்துக்கு வேட்டு வைக்கும் செயல். கேள்வியே கேட்க்கக்கூடாது என்கின்றன சட்டத்தைப் பாதுக்காக்கும் அமைப்புகள். பொதுமக்கள் நீதியின் மேல் வைத்திருக்கும் நம்பிக்கை குலைந்து வருகிறது.

இந்தியாவில் கருத்துச் சுதந்திரம் நீதி அமைப்புகளாலும், அரசியல்வாதிகளாலும், பெரும் பணக்காரர்களாலும் அழிக்கப்பட்டு வருகின்றன என்பது வேதனை தரும் உண்மை.

சற்று ஆசுவாசப்படுத்த இந்தப் பாட்டை பாருங்கள். இது போன்ற சூழ் நிலைகளில் தான் இவ்வகைப் பாடல்களும், இசையும் மனிதனுக்கு ஆறுதல் தரும் போல. தவறுதான். வேறு வழி இல்லை.

நீங்களும் ஒரு பார்வை பார்த்து வையுங்கள். பெண்கள் அழகானவர்கள். அற்புதமானவர்கள்.

கண்களுக்குள் மோதல்

அஹிம்சையின் மூலம் நாட்டுக்கே விடுதலை வாங்கித் தந்த மஹாத்மா காந்தியை தேசத்தலைவராகக் கொண்ட இந்திய அரசியலமைப்பின் சட்டத்துறையின் இரு கண்கள் தங்களுக்குள் மோதிக்கொண்ட வேதனையினை என்னவென்று சொல்வது. அறப்போராட்டத்தின் மூலமாக மட்டும்தான் எதையும் சாதிக்க இயலும் என்று நிரூபணம் செய்த நாட்டின் பிரஜைகள் வருந்தக் கூடிய அளவில் சட்டத்தின் பாதுகாவலர்கள் தங்களுக்குள் மோதிக் கொண்ட சம்பவம் சட்டத்தின் மீதான நம்பிக்கையை குலைக்கும் செயலாகும். நாளைய நீதிபதிகள் வன்முறையினை தேர்ந்தெடுக்கலாமா? சட்டத்தின் பாதுகாவலர்களுடன் வன்முறை தேவையா ? அஹிம்சை வழிப் போராட்டத்தினை மறந்து விட்டார்களா இருவரும் ? வேதனை தரும் இச்சம்பவம் மீண்டும் நடக்கலாமா? வக்கீல்கள் உணருவார்களா ? காவல்துறையும் தனது கடமையை உணர்ந்து செயல்படுவார்களா? சட்டத்துறையும் காவல்துறையும் தான் இந்தியாவின் ஆன்மா. ஆன்மாக்களுக்குள் மோதல் போக்குத் தேவையா ? அவரவர் தத்தமது கடமையினை உணர்ந்து செயல்படுவார்களா ? அன்பு சகோதரர்களே வேண்டாம் வன்முறை. வாழ்க்கை என்பது எல்லோரையும் சந்தோஷமாக வாழ வைப்பது தானே. ஏன் இந்த சண்டை? யாருக்காக இந்த சண்டை. இதனால் மக்களுக்கு என்ன பயன் ? உங்களையே நம்பி இருக்கும் பொதுமக்களாகிய நாங்கள் என்ன செய்வது ? எங்களைப் பாதுகாக்க தங்களது வாழ்வினையே அர்ப்பணித்த இருவரும் சமாதானமாகி விடுங்கள். அரசியல் சித்து விளையாட்டில் எல்லோரையும் பழி வாங்கி விடாதீர்கள். ஒவ்வொரு இந்திய மக்களின் வேதனையினை நான் ஒரு பிரஜை என்ற முறையில் இங்கு பதிவு செய்கிறேன் வேதனையுடன்.

ரொம்ப பசிக்குதா ?

சித்தி வீடு. காலையில் எழுந்ததும் வீட்டின் எதிரே இருந்த பெஞ்சில் உட்கார்ந்தேன். சித்தி அங்குமிங்கும் ஓடி ஆடி வேலை செய்து கொண்டிருந்தார்கள். அடுப்பில் சோறு வெந்து கொண்டிருந்தது. இன்னொரு அடுப்பில் குளத்தில் இருந்து பிடித்து வந்த மீன் குழம்பாய் மாறிக் கொண்டிருந்தது.

”தங்கம், இந்தா வேப்பங்குச்சி. பல் துலக்கு “ சொல்லி விட்டு சொம்பில் தண்ணீரும்,வேப்பங்குச்சியும்,துண்டும் கொடுத்து விட்டு அடுத்த வேலைக்குச் சென்றார்.

பல் துலக்கி முடித்து விட்டு உட்கார்ந்த போது சித்தப்பா ரகசிய பாஷையில் கொட்டகைக்குள் அழைத்துச் சென்று தென்னை மரத்துக் கள்ளை குடிக்க சொன்னார். சித்திக்குத் தெரிந்தால் தொலைத்து விடுவார். அவசர அவசரமாக குடித்து வைத்தேன். தித்திப்பாய் இருந்தது.

திரும்பவும் பெஞ்ச். அங்கும் இங்கும் ஓடிக் கொண்டிருந்த சித்தி “ ரொம்ப பசிக்குதா” என்று கேட்க

சிரித்து வைத்தேன்.

”மீன் வறுத்துக் கிட்டு இருக்கேன். கொஞ்ச நேரத்துல சாப்பிடலாம் என்ன ?”

”சரிம்மா” என்றேன்.

*****
பெண்கள் கல்லூரியில் புரபஸர் மற்றும் ஸ்டூடண்ஸுக்கு கிளாஸ் எடுத்துக் கொண்டிருந்த போது போன் வந்ததாய் சொன்னார்கள். சித்தி தவறி விட்ட செய்தி கேட்டு துடித்துப் போனேன்.

அடித்துப் பிடித்துக் கொண்டு சென்றேன். அம்மா சித்தியின் தலைமாட்டில் அமர்ந்து அழுது கொண்டிருந்தார். சுற்றிலும் உறவுகள் கதறிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

சித்தி அருகில் போய் உட்கார்ந்திருந்தேன். பெஞ்சில் கிடத்தப்பட்டிருந்த சித்தியின் தலையை தடவி விட்டேன். கண்களில் கண்ணீர் ஒழுகியது. அழுது ஓய்ந்து விட்டு வந்து கையைப் பார்த்தேன். கையில் சித்தியின் தலையில் இருந்து வெளியேறிய பேன்கள் ஒட்டிக் கொண்டிருந்தன.

இனி... “ ரொம்ப பசிக்குதா? “ குரலை எப்போது கேட்கப் போகிறேன்.

*******

சித்தியின் கடைசி மகன் சென்னையில் வாசம் செய்கிறார். மிகச் சமீபத்தில் திருமணம் ஆனது. குடும்பத்துடன் தம்பி வீட்டில் சென்று தங்கினேன். ஒரு நாள் என் மனைவி, மகள், மகனுடன், தம்பியும் தம்பி மனைவியும் காலை பத்து மணிக்கு ஷாப்பிங் சென்றார்கள். வருவதற்கு இரவு ஆகி விட்டது.

மதியம் சாப்பாடு இல்லை. மாலையில் வீடு துடைக்க வந்த கிழவி வர டீ போட்டுக் கொடுத்தார். பசி சற்று அடங்கியது. நான் சாரு நிவேதிதாவின் கட்டுரையினை அப்லோடு செய்யும் வேலை செய்து கொண்டிருந்தேன்.

இரவு மணி எட்டு. எல்லோரும் வீட்டுக்குள் நுழைந்தார்கள்.

”ரொம்ப பசிக்குதா ?”

குரல் கேட்டு நிமிர்ந்தேன். தம்பி மனைவி.

"இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல சாப்பாடு செய்து விடுவேன். கொஞ்ச நேரத்துல சாப்பிடலாம்” என்று சொன்னார் தம்பியின் மனைவி.

“சரிம்மா” என்றேன்.

எனக்குப் நேர்ப் பின்புறமிருந்த பூஜை அறையில், போட்டோவில் இருந்த சித்தி சிரித்தது போல இருந்தது.

*****

நாகேஷ் - காமெடி

மக்களின் மனதில் என்றும் மறையாத நடிப்புக் கொண்டவர் நாகேஷ். விருதுகளுக்கும் அப்பாற்பட்ட நடிகரின் மரணம் சற்று வேதனையாக இருந்தாலும் சினிமா உலகில் என்றும் மறையாத புகழுடையவர். நடிப்பின் மூலம் மற்றவரை சிரிக்க வைத்தவர் அவர். அழுவது அவருக்குப் பிடிக்காது என்பதால் தான் இந்த கிளிப்பினை இணைக்கிறேன்.