காதலில் சொதப்புவது எப்படி? - 2

அறம், பொருள், இன்பம் என்று வரிசைப்படுத்தி உலகப் பொதுமறையை எழுதினார் திருவள்ளுவர். முதலில் அறம், அதன் படி பொருள், பின்னர் காதலின்பம் என்று வாழ்வியலை வரிசைப்படுத்தினார். ஆனால் இன்றோ முதலில் காதல், பின்னர் கொடுஞ்செயல் செய்து பொருள் என்று வாழ்வியல் முறை தவறிக் கிடக்கிறது.

”ஒரு பெண்ணிடத்தில் நீக்க முடியாத காதல் கொண்டு, அவள் காதலைத் தான் பெறாது போய் விட்ட போது, அவன் பனையின் கருக்குமட்டைகளை எடுத்து அவற்றைக் கொண்டு குதிரை உருவம் ஒன்று செய்வான். அதில் மணிகளும் மயிலிறகுகளும் வைத்து ஒப்பனை செய்து, கடிவாளம் போல ஒரு கயிற்றை அதன் மீது மாட்டிக் கொண்டு, தெருவழியாக அதன் மீது ஊர்வான். ஊரும் போது தன் காதலி மீது காதற்பாட்டுக்களைப் பாடிக் கொண்டே செல்வான்.

இக்காட்சி கண்டு சில சமயம் காதலியே இரங்கி மனமாறுவதுண்டு. அல்லது அவள் உறவினர் அவனை மணம் செய்யும்படி அவளைத் தூண்டுவர். ஆனால் காதலை இந்த அளவு வெளிப்படுத்தியும் காதலி அவனிடம் கனிவு காட்டவில்லையானால், அவன் செங்குத்தான குன்றிலிருந்து வீழ்ந்து தன் உயிரை மாய்த்துக் கொள்வான்.”

( நன்றி : ஆயிரத்தெண்ணூறு ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட தமிழகம் - திரு வி.கனகசபை (1962) )

பாரதி சொன்னான் “காதல் காதல் காதல், காதல் இல்லையென்றால் சாதல் சாதல் சாதல்”. இப்படியான கலாச்சாரத்தில் பிரேக் அப் என்கிற காதலைப் பற்றி சொல்கிறது. காதல் மணம் முறிந்து சென்றால் அடுத்த பெண்ணை ஏறெடுத்தும் பார்க்காமல் உயர்ந்த குன்றிலேறி தற்கொலை செய்து கொண்ட ஆணின் அறம் எங்கே, இப்படத்தில் அடுத்தவனைத் திருமணம் செய்து கொள்ள விழையும் பெண்ணின் அறம் எங்கே?

அடுத்து காதலைச் சொல்லும் வழி பற்றியது.

பார்வையிலே காதலை சொல்லுவது (காட்டுவது) பற்றி திருவள்ளுவர் காமத்துப்பாலில் விரிவாக எழுதி இருக்கிறார். மயிலாள் விழிகளை கொல்லும் கூற்றுவன் அம்புகளுக்கு இணையானது என்கிறார் அவர்.

பண்டறியேன் கூற்றென் பதனை இனியறிந்தேன்

பெண்டகையால் பேரமர்க் கட்டு. - திருக்குறள் காமத்துப்பால் (1083)

கூற்றுவன் எனப்படும் பொல்லாத எமனை, எனக்கு முன்பெல்லாம் தெரியாது; இப்போது தெரிந்து கொண்டேன். அந்த எமன் என்பவன் பெண்ணுருவத்தில் வந்து போர் தொடுக்கக்கூடிய விழியம்புகளை உடையவன் என்ற உண்மையை. - கலைஞர் உரை

முதற்பகுதியில் கன்னியொருத்தி காளையொறுவன் தன் மீது கொண்ட காதலை எப்படி நயத்தகு முறையில் உறுதிப் படுத்துகிறாள் என்பதைப் படித்தீர்கள். ஆனால் இன்றைய சினிமாவில் காதல் வயப்படுவது எப்படிக் காட்டப்படுகிறது?

ஒரு பெண்ணை நிர்வாணமாகப் பார்த்தால் காதல் வந்து விடும் என்கிறார் ரஜினி. பெண்ணே தேடித் தேடித்தேடிப் போய் அலைந்து திரிய வேண்டுமென்கிறார்கள். போனால் போவுது உன்னைக் காதலிக்கிறேன் என்கிறார் அஜீத் குமார். பெரும்பான்மையான தமிழ் சினிமாக்காதல் காட்சிகளை ஒரு நிமிடம் மனதுக்குள் ஓட்டிப் பாருங்கள். அபத்தங்கள் புரியும்.

கற்பு என்பது பெண்ணுறுப்பை சிதைப்பதால் சீரழிந்து விடுவது அல்ல. ஆணுக்கும் பெண்ணுக்குமான அறத்தின் பெயர்தான் கற்பு. இயற்கை எப்படி ஒரு கட்டுக்குள் இயங்குகிறதோ மனிதனின் அக்கட்டுக்குள் இயங்கினால் அவன் வாழ்க்கை சீராக்கி அமைதியாய் வாழ்வான். அதில் சில கொடுமைகள் இருக்கின்றன. வாய் வழிச் சொல் எப்படி ஒரு மூலச் சொல்லை பாழ் படுத்தி விடுகிறதோ அது போல அந்தக் கொடுமைகள் தொடர்ந்து வந்து விடுகின்றன. அதையெல்லாம் பொருட்டாய் எடுத்துக் கொள்ள வேண்டியதில்லை.

இன்றைய திரைப்படங்களில் காட்டப்படுவதைப் போல கேவலமான முறையில் காதல் பரிமாறிக் கொள்ளப்படுவதில்லை. நாங்கள் நடப்பதைத்தான் காட்டுகிறோம் என்பார்கள். அயோக்கியத்தனம் செய்வதற்கு தயரானவர்களுக்கு சமூகத்தின் மீதான பிடிப்பு இருப்பதில்லை. அமைதியான வாழ்க்கைத் தந்து கொண்டிருக்கும் சமூகத்திற்கு ஏதாவது செய்து விட்டுப் போவோம் என்ற அக்கறையின்று இன்றைக்கு என்ன கிடைக்கிறது என்பதை மட்டுமே கவனத்தில் கொள்கின்றார்கள்.

பெரும்பாலானோர் இப்படத்தை ஒரு நல்ல படம் என்கிறார்கள். கல்லூரிகள் காதற்களமாய் உருவகப்படுத்தி காட்டப்படுகின்றன. கோயிலாய் காட்ட வேண்டிய இடம் கேவலமானதாய், வாழ்க்கைச் சீரழிக்கும் இடமாய் காட்டப்படுகிறது. படிக்கின்ற வயதில் காதல் கொண்டால் வாழ்க்கை என்ன ஆகும் என்பதை எல்லாம் சினிமா காட்டுவதில்லை. ஆரம்பத்தில் பதிவில் படித்த காதற் காட்சிகளையும் இப்படத்தினையும் ஒரு நிமிடம் படம் பார்த்தவர்கள் ஒப்பிட்டுப்பாருங்கள். உலகத்திற்கே உதாரணமாய் திகழ்ந்த நம் தமிழ்க் கலாச்சாரத்தை இப்படம் எந்தளவுக்கு தரம் தாழ்த்தி இருக்கிறது என்பது புரிய வரும். இதை ஒரு சிறந்த படம் என்று எப்படிக் கூற முடியும்?

மிட்டாய் கடையில் விற்கப்படும் பலப்பல பலப்பங்கள் போலத் தான் தற்போதையை திரைப்படங்கள் வெளியாகின்றன. அவைகளில் தமிழர்களும் தமிழ் கலாச்சாரமும் உருவகப் படுத்துவது இல்லை. இப்பேர்ப்பட்ட கலாச்சார மேன்மையுடை சமூகத்தில் பிறந்திருக்கிறோம் என்பதை எவரும் எண்ணிப் பார்ப்பது கூட இல்லை. அதைப் பற்றிய பிரக்ஞை கூட இல்லை.

யூதர்களை கொன்று குவித்துக் கொண்டிருந்த கால கட்டத்தில் தங்களின் கலாச்சாரத்தையும், மொழியையும் காப்பாற்ற புலவர்களையும், கல்வியாளர்களையும் பெரும் துன்பத்திலும் கூட பிறர் அறியாவண்ணம் காப்பாற்றி தங்களின் வாழ்க்கையை, முறையை எழுத்தில் வடித்தும், ஆவணமாக்கியும் பாதுகாத்து வந்தார்களாம். அவர்கள் எங்கே, நாம் எங்கே?

- ப்ரியங்களுடன் கோவை எம் தங்கவேல்

காதலில் சொதப்புவது எப்படியும் மிட்டாய் கடையும் (A) - 1

( Art By Khalil Gibran )

ஒரு காலத்தில் தமிழ் கலாச்சாரம் உலகின் உன்னத கலாச்சாரமாய் மிளிர்ந்தது. இன்றைக்கு வெட்கம் என்றால் விலை என்ன என்று கேட்கும் பெண்களைப் பார்க்கிறோம். உடல் பிதுங்கி வெளித் தெரியும் உடைகள், சூழ் நிலைக்கு ஒவ்வாத உடையலங்காரம், சிகையலங்காரம் போன்றவற்றினால் நாங்கள் நாகரீகம் மிக்கவர்கள் என்று பெருமையடித்துக் கொள்கின்றார்கள் இன்றைய பெண்கள். தங்களின் பெண் குழந்தைகள் முலை தெரிய, குண்டிகள் பிதுங்கி வெளியில் தெரிய, பெண்ணுறுப்பு முட்டிக் கொண்டு தெரிய உடை அணிவதை பெற்றோர்கள் பெருமையாய் நினைக்கின்றார்கள். நேற்றையச் செய்திதாளில் வகுப்புத் தோழன் தன் தோழிக்கு லிக்கர் கொடுத்து மயக்கப்படுத்தி தானும் தன் நண்பர்களுமாய் சேர்ந்து காருக்குள் வைத்து உறவு கொண்டிருக்கின்றான் என்றும், அவனைக் காவல்துறைக் கைது செய்திருக்கிறது என்றும் செய்தி வந்திருந்தது. ஏன் அப்பெண்ணுக்கு இந்த நிலை வந்தது? யோசிக்கணும்.

நாகரீக மோகத்தில் மூழ்கித் திளைக்கும் தமிழ்ச் சமூகம் பெண்கள் பலபேரோடு படுப்பதையும் இனி நாகரீகமாய் மாற்றி விடும். அல்லது மாதம் ஒரு ஆணையோ அல்லது பெண்ணையோ திருமணம் செய்வதும் நாகரீகம் என்றும் சொல்லக்கூடும். அது தான் சுதந்திரம் என்றும் பேசக்கூடும். கூடும் என்ன இப்போதே அப்படித்தான் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றார்கள்.

சுப்ரமண்யபுரம் என்ற படத்தில் கண்களால் பார்த்துக் கொண்டே நடைபயின்ற நடிகையைக் காட்டி இதைப் போன்றொதொரு பெண் எனக்கு திருமணம் செய்யக் கிடைப்பாளா என்று கேட்டவர்களும் உண்டு.

பண்டைய தமிழகத்தில் தமிழர்களின் சமூக வாழ்க்கையில் காதலைப் பற்றி பல நூல்களில் காணக்கிடக்கும் ஒரு சில காட்சிகளை முதலில் காணலாம்.

இதோ ஒரு காதல் காட்சியை காதல் கொண்ட இளம் நங்கையாள் ஒருத்தி சொல்கிறாள். கேளுங்கள் !

“காயாம்பூ ஒத்த கருவிழி நங்காய், கேள் !”

“அழகிய மாலையணிந்து வில் ஏந்தியவனாய் ஏதோ வேட்டையைத் தொடர்ந்து வந்தவன் போல ஓர் இளைஞன் என் முன் வருவான். வந்து கனிவுடன் நீண்ட நேரம் என்னை நோக்குவான். ஆனால் ஒரு சொல்கூடச் சொல்லாமல் சென்று விடுவான். அவனைப் பற்றிய எண்ணம் என் உறக்கத்தையே கெடுத்தது. நான் உள்ளூரத் துயரடைந்தேன். அவன் தன் காதலைக் கண்ணினால் தெரிவித்தானே யன்றி, நாவால் உறைப்பதில்லை. நானும் பெண்ணாய் இருப்பதினால் நாணம் காரணமாக அவனை எவ்வளவு காதலிக்கிறேன் என்று அவனிடம் கூறமுடியவில்லை.”

“மறைவான என் காதலின் துன்பம் பொறுக்கமாட்டாமல் நான் செய்த ஒரு செயல் இப்போது நினைத்தால் கூட வெட்கப்படத் தக்கதாயிருக்கிறது. ஒரு நாள் நான் நம் பண்ணையருகில் ஊஞ்சலில் உட்கார்ந்திருந்தேன். அவன் வழக்கம் போல என் முன்வந்து நின்றான். நான் அவனை அழைத்து, “ஐய என்னை ஊஞ்சலில் சிறிது ஆட்டி விடு” என்றேன். மகிழ்ச்சியுடன் “அப்படியே செய்கிறேன்” என்று கூறி அவன் ஊசலாட்டினான். அப்போது நான் ஊசலிலிருந்து நழுவி விழுபவள் போல நடித்து அவன் தோள்கள் மீது விழுந்தேன்.”

“அவன் என்னை உடனே தன் கைகளால் இறுகப் பிடித்தான். நானும் உணர்விழந்தவள் போல அவன் தோள் மீது கிடந்தேன். அவன் என்னை மேலும் இறுக அணைத்துக் கொண்டான். ஆனால் நான் கண் விழித்ததும் கனிவுடன் தடவிக் கொடுத்துப் போகும்படி விட்டு விட்டான். ஆனால் என்னை ஆர்வமாகத் தானும் காதலிப்பதை அவன் செயல் உறுதியாகக் காட்டி விட்டது”

அடுத்து இன்னும் ஒரு கொலைக்கார காதல் காட்சியை உங்களிடம் பகிர்ந்து கொள்ள விழைகிறேன். அதை நாளை எழுதுகிறேன்.

 
- ப்ரியங்களுடன் கோவை எம் தங்கவேல்

தமிழகத்தில் வாழ முடியுமா?

எனது வாழ் நாளில் இப்படியான ஒரு பவர் கட்டை இதுவரை சந்தித்தது இல்லை. காலையில் ஆறு மணியிலிருந்து ஒன்பது மணி வரை, பனிரெண்டு மணியிலிருந்து மூன்று வரை, ஆறிலிருந்து ஏழு வரை, ஒன்பதிலிருந்து பத்து வரை, பனிரெண்டிலிருந்து ஒன்று வரை, மூன்றிலிருந்து நான்கு வரை திரும்பவும் ஆறிலிருந்து ஒன்பது வரை என்று ஆறு தடவை பவர் கட் செய்கின்றார்கள். வேலை பார்க்க முடியவில்லை என்பது போய், தூக்கமும் பறி போய்க் கொண்டிருக்கிறது. கொசுக்கடியில் சிக்கி நோயாளியாகவும் மாற வேண்டி இருக்கிறது. எப்படி வாழ்வது என்பது கேள்விக்குறியாய் கண்முன்னே பெரும் பூதமாய் நின்று கொண்டிருக்கிறது.

ஆட்சிக்கு வந்து மூன்றே மாதத்தில் தடையில்லா மின்சாரம் வழங்குவோம் என்றார்கள் அதிமுகவினர். இன்று ஆட்சிக்கு வந்து ஆறு மாதங்களுக்கும் மேல் ஆகி விட்டது. தடையில்லா மின்சாரம் போய், தடையே இல்லாத மின்வெட்டினை அமல்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறார்கள். யூபிஎஸ் வாங்கிப் போடலாமென்றால் மின்சாரம் இருந்தால் அல்லவா பேட்டரிகள் சார்ஜ் ஆகும். பக்கத்து வீட்டுக்காரரின் யூபிஎஸ்ஸிலிருந்து கரண்டே வருவதில்லை. தேவையற்றுப் போய் 20,000 ரூபாய் செலவு செய்து விட்டேன் என்று புலம்பிக் கொண்டிருக்கிறார்.

மற்றொரு பக்கத்து வீட்டுக்காரர் மின் விசை கைத்தறி இரண்டு வைத்திருக்கிறார். ஒரு சேலை நெய்ய தொடர்ச்சியாக ஆறு மணி நேரம் தேவை. இரண்டு தறிகளும் காலை ஆறு மணியிலிருந்து ஓடினால் ஒரு நாளைக்கு நான்கு சேலைகள் கிடைக்கும். இரவில் தறி வேலை செய்ய முடியாது. ஒவ்வொரு சேலையும் 300 ரூபாய் விலைக்கு விற்கிறார். நூல் விலை போக, ஒரு சேலைக்கு 100 லிருந்து 150 வரை கிடைக்கும். ஆக ஒரு நாளைக்கு நானூறு ரூபாய் கிடைக்கும். இதை வைத்துக் கொண்டு கல்லூரியில் படிக்கும் மகன் , மகள், சாப்பாடு, இன்னபிறவற்றிற்கும் செலவு செய்துகொண்டு பிழைத்து வந்தார். இன்றோ ஒரு சேலை கூட நெய்ய முடியாத நிலை. கடந்த நான்கு மாதமாய் சேலையும் நெய்ய முடியாமல், இரவிலும் வேலை பார்க்க முடியாமல் அக்குடும்பம் படும் துன்பம் கொஞ்சம் நஞ்சமல்ல. தினம் தோறும் வந்து புலம்பிச் செல்வார். அவரைப் பிழைக்க விடாமல் செய்கிறது மின்வெட்டு. சாப்பாட்டிற்கு என்ன செய்வார்? அவர் எப்படித்தான் குடும்பத்தை நடத்துவது? அதிமுக தலைமையின் கீழான தமிழக அரசு வழிகாட்டும் என்று ஓடி ஓடி கேம்பெயின் செய்தார். இன்றோ அழுது புலம்புகிறார். அரற்றுகிறார். வேதனையில் வெம்பிப் புழுங்குகின்றார். முதலமைச்சர் மீது அவருக்கு கோபம். முதலமைச்சர் கரண்டினை வைத்துக் கொண்டு கொடுக்க மாட்டேன் என்றாச் சொல்கிறார்?இருந்தால் அல்லவா மின்சாரம் கொடுப்பதற்கு? இல்லாத மின்சாரத்தை எங்கிருந்து கொடுப்பது? என்று அவருக்கு ஆறுதல் சொல்ல வேண்டி இருக்கிறது மனவேதனையுடன். ஆறுதல் சொன்னால் பசி ஆறும் என்று இருந்தால் எப்படி இருக்கும். அதற்கு வழி இல்லை.

அடுத்து பக்கத்து தொழிற்சாலைக்கு வந்து கொண்டிருந்த டூல்ஸ் தற்போது குறைந்து விட்டது. வேலைக்காரர்கள் சும்மா உட்கார்ந்து கொண்டிருக்கின்றனர். தொழில் நடத்த வேண்டுமானால் டூல்ஸ் ப்ரடக்‌ஷன் குறையக்கூடாது. வருமானம் வரவே இல்லை என்றாலும் பரவாயில்லை தொழில் நடக்க வேண்டும் என்பதற்காக ஜென்செட் வாங்குவதற்கு முனைந்து கொண்டிருக்கின்றார்கள். ஒரு யூனிட் ஜென்செட் மின்சாரம் 15 ரூபாய் ஆகும். ஏற்கனவே கடன் வாங்கிப் போட்டு தொழில் செய்பவர்களுக்கு மேலும் கடன் அதிகரிக்கும். ஒரு கட்டத்தில் அவரின் நிலை என்ன என்று நினைத்துப் பார்த்தால் மீண்டும் ஒரு கேள்விக் குறி எழும்புகிறது.

பெரும்பான்மையான திருப்பூர் சாயப்பட்டறைகள் குஜராத் போன்ற மா நிலங்களுக்கு மாற்றப்பட்டு விட்டன. பெரிய திருப்பூர் பனியன் ஏற்றுமதியாளர்கள் பங்களாதேஷ் போன்ற நாடுகளுக்கு தங்கள் கம்பெனியினை ஷிஃப்ட் செய்து விட்டார்கள். திருப்பூரில் வேலை இழப்பின் காரணமாய் பசியோடு அலைந்து கொண்டிருக்கின்றார்கள் தமிழக இளைஞர்கள்.

சாஃப்ட்வேர் இண்டஸ்ட்ரியில் பணிபுரியும் பல நண்பர்களின் கண்ணீர்க் கதைகளை எழுதப் புகுந்தால் இதயம் வெடித்துப் போய் விடும். கடன் உடன்களை வாங்கிப் போட்ட வீடுகளுக்கான கடன் கட்ட முடியாமல் தவிக்கின்றனர். இந்தியாவிலிருந்து வேலை செய்து வந்தவர்களுக்கு மின்வெட்டினால் ஏற்படும் இழப்புகள் கொஞ்சம் நஞ்சமல்ல. மின்சாரம் இல்லாமல் வேலை செய்ய முடியவில்லை. குறிப்பிட்ட காலக்கெடுவிற்குள் சாஃப்ட்வேர் வேலை முடிக்காமல் போனால் ஆர்டர் கை விட்டுப் போய் விடும். எத்தனை எத்தனையோ சாஃப்ட்வேர் இஞ்சினியர்கள் வேதனையில் சிக்கி சிதைந்து கொண்டிருக்கின்றனர். இதற்கெல்லாம் காரணம் மின்வெட்டு.

ஷெட்யூலற்ற மின்வெட்டினால் வீடுகளில் இருக்கும் மின்சாதனங்கள் பழுதடைகின்றன. டிவி, மிக்சி, கிரைண்டர் என்று பெரும்பான்மையான மின்சாதனங்கள் உபயோகமற்றுக் கிடக்கின்றன. அதுமட்டுமா சுண்டு விரல் தடிமன் மெழுகுவர்த்தி ஆறு ரூபாய்க்கு விற்கின்றது. இதற்குள் கேஸ் லாரி டாங்கர் ஸ்ட்ரைக் பிரச்சினையால் கேஸ் கிடைப்பதும் தடைபடும் என்பதால் சமைப்பதற்கு என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் இல்லத்தரசிகள் வேதனையில் வெம்பிக் கொண்டிருக்கின்றனர்.

மின் உற்பத்தியை சரி வர நிர்வகிக்காமல் அதிமுக, திமுக இரண்டு கட்சிகளும் மக்களை ஏமாற்றி விட்டனர். இலங்கையில் தமிழர்களைக் கொன்று குவித்து அங்கும் தமிழர்கள் வாழ முடியாமல் செய்தார்கள். அங்கிருந்து தமிழர்கள் தமிழகத்திற்கு வந்தனர். இன்றோ தமிழர்களுக்கென இருக்கும் தமிழகத்தில் தமிழர்கள் வாழ முடியாமல் செய்கின்றனர். தமிழர்கள் தமிழகத்திலிருந்து பிழைக்க வேறு மாநிலம் செல்ல வேண்டிய சூழலுக்கு தள்ளப்படுகின்றனர். தொழிற்சாலைகள் மின்சாரம் இன்றி மூடப்பட்டு விடுவதால் தொழிலாளர்கள் பசியில் கிடந்து வாடிக் கொண்டிருக்கின்றனர். சிறு தொழில், குறும் தொழில்கள் அழிந்து கொண்டிருக்கின்றன. வீடுகள் மின்சாரம் இன்றி இருளில் கிடக்கின்றன. கோடை வெயில் தகிக்கும் காலங்களில் காற்றுக்கூட புக முடியாத நகரத்து மூடப்பட்ட சிறை வீடுகளில் மக்கள் கிடந்து வெந்து நொந்து நூலாகின்றனர். குழந்தைகள் கொசுக்கடியில் சிக்கி நோய் வாய்ப்படுகின்றனர். இரவுகளில் காற்றாடி இல்லாது அழுகின்றனர்.

இது பற்றிய எந்த ஒரு கவலையும் இன்றி, தமிழகத்தினை இந்தியாவில் முதன்மை மாநிலமாக்குவோம் என்று சூளுரைக்கின்றனர் ஆட்சியர்கள். மனிதர்கள் பிழைக்கவும், வாழ முடியாத நிலைக்கு தமிழகம் தள்ளப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றது. மக்கள் வேதனையில் வெம்பிக் கொண்டிருக்கின்றனர். கோடை வெயில் அவர்களை வாட்டி வதக்கிக் கொண்டிருக்கின்றன. தமிழக மக்கள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் வாழ முடியாத நிலைக்குச் சென்று கொண்டிருக்கின்றனர். இதற்கு வழிதான் என்ன? இதுவரையிலும் தென்படாத பாதையாய் கிடக்கிறது தமிழர்களின் வாழ்வு. இப்படியும் ஒரு நிலை வருமா என்று மக்கள் புலம்பிக் கொண்டிருக்கின்றனர். விடிவுகாலம் கிடைக்குமா என்பதெல்லாம் யாருக்கும் தெரியாத மர்மமாய் மவுனமாய் கிடக்கிறது.

- ப்ரியங்களுடன் கோவை எம் தங்கவேல்.

ஜனதா சாப்பாடும் கோவை ஸ்பெஷல் சாம்பாரும்

இந்தியாவின் நான்காவது பிரதமர், காங்கிரஸ் அல்லாத ஜனதா கட்சி மூலம் வந்தவர், நான்கு வருடங்களுக்கு ஒரு முறை பிறந்த நாள் கொண்டாடும் முன்னாள் பாரதப் பிரதமர் திரு மொரார்ஜி தேசாயின் பிறந்த நாள் இன்று. ஆட்சியில் இருந்த போது, முன்னாள் பாரதப் பிரதமர் இந்திரா காந்தி அமல்படுத்திய எமர்ஜென்சிக்கு பிறகான  ஜன நாயக ஆட்சியை மீட்டெடுக்கும் முயற்சியில் ஈடுபட்டார். அதுமட்டுமன்றி அவர் ஆட்சிக்காலத்தில் விலைவாசி உயர்வு கட்டுக்குள் இருக்கும்படி மிகத் திறமையான ஆட்சியும் கொடுத்தார். குறிப்பிட்ட எண்ணிக்கையில் ஒவ்வொரு ஹோட்டல்களிலும்,  ஒரு ரூபாய்க்கு ஜனதா சாப்பாடு போடும் படி, ஹோட்டல் தொடங்கியவர்களுக்கு கண்டிஷன் போட்டு அதைச் செயல்படுத்தியும் வந்தார். அனேகர் முகம் சுளிக்கும் யூரின் தெரபி என்ற வைத்தியத்தியமும் அவரால் பிரபல்யமானது.  99 வயது வரை வாழ்ந்த பிரதமர் திரு மொரார்ஜி தேசாய் அவர்களின் பிறந்த நாளான இன்று அவரைப் பற்றி ஒரு நிமிடம் நினைத்துப் பார்ப்போம். ஏனென்றால் ஊழல் கறை அற்ற உன்னதமான பிரதமர் அவர்.

இன்று இமாலய ஊழல் செய்யும் சக அமைச்சரைக்கூட என்ன செய்கின்றீர்கள் என்று கேள்வி கேட்கக்கூட முடியாத பிரதமரை நாம் கொண்டிருக்கிறோம். செயலற்ற பிரதமரை மட்டுமல்ல அரசு அலுவலர்களைக் கூட மக்களின் ஜன நாயகத்தால் எதுவும் செய்ய முடியாது என்கிற போது, மக்களின் இந்த ஜன நாயகத்தால் என்ன பிரயோசனம் என்பது எனக்குப் புரிவதே இல்லை.

கோவை ஸ்பெஷல் சாம்பார் என்று ஒன்று இருக்கிறது. அதுபற்றி பலருக்குத் தெரியாமலே போய் விடும் என்பதால் அதை நினைவு படுத்துவதற்காக தொடர்கிறேன்.

காயலான் கடைக்குச் சென்றீர்கள் என்றால் உடைந்து போன பல சாமான்கள் கிடக்கும். துருவேறி, உடைந்து, சிதைந்து போய் கிடக்கும் காயலான் பொருட்களை வைத்து தென்னகத்தில் ஓடும் ரயில்கள் இயக்கப்படுகின்றன. சென்னைக்குச் சென்று வரும் போதெல்லாம் ஏசி கோச்சின் இருக்கைகள் பற்றி பல சிறுகதைகள் எழுத வேண்டுமென தோன்றும். ஒவ்வொன்றும் காலொடிந்து, சீட் கிழிந்து, பசை போல் ஒட்டும் தூசிகளை உப பொருளாய்க் கொண்டு இருக்கை போலத் தெரியும். இருக்கைகளுக்கிடையே அவ்வப்போது கரப்பான்கள் நம்மை வந்து வரவேற்றுச் செல்லும். கரப்பான்பூச்சிகளைப் பார்க்கும் குழந்தைகள் உச்சஸ்தானியில் அலறும் சத்தம் ரயில் போடும் சத்தத்தை விட அதிகமானாலும் ஏனென்று கேட்க நாதியின்றி போகின்ற போக்கில் ஓடிக் கொண்டிருக்கும் ரெயில்கள்.

மேற்கு வங்க முதலமைச்சர் திரு மம்தா பானர்ஜியின் கனவுத் திட்டமான துரந்தோ ரெயில் சேவை பற்றி நேற்றைய இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ்ஸில் ஒரு கட்டுரை வந்தது. 625 ரூபாய் கொடுத்து கோவையிலிருந்து சென்னைக்கு நிற்காமல் செல்லும் துரந்தோ ரயிலில் சாம்பாருடன் இலவசமாய் கரப்பான் பூச்சிகளையும் சேர்த்துக் கொடுப்பார்களாம். அதைத்தான் நான் கோவை ஸ்பெஷல் சாம்பார் என்று பெயர் வைத்து அழைக்கிறேன். சாம்பாரில் கத்தரிக்காய் மிதக்கும், முருங்கை மிதக்கும், உருளை மிதக்கும். ஆனால் கோவையிலிருந்து செல்லும் துரந்தோ ரெயிலில் வழங்கப்படும் சாம்பாரில் கரப்பான் மிதக்குமாம்.

கேரளாவிலிருந்து செல்லும் ஒவ்வொரு ரயிலும் புத்தம் புதிதாய் மின்னும். ஆனால் தமிழகத்தில் ஓடும் ஒவ்வொரு ரயிலும் காயிலான் கடையில் இருந்து வந்தது போல இருக்கும். இத்தனைக்கும் உள்துறை அமைச்சரிலிருந்து, இணையமைச்சர்கள், துணை அமைச்சர்கள் என்று தமிழகத்தில் இருந்து ஏகப்பட்ட அமைச்சர்கள் மத்திய அரசில் இருக்கின்றார்கள். இருந்து யாருக்கு என்ன புண்ணியம்? இது  ஜன நாயக நாடு அல்லவா?

- ப்ரியங்களுடன் கோவை எம் தங்கவேல்

சைனாவில் இலவசமாய் படிக்கலாம்

போகின்ற போக்கினைப் பார்த்தால் சைனா இந்தியாவை கபளீகரம் செய்து விடுவார்கள் போல. பாதுகாப்பு அமைச்சர் இந்தியாவின் ஒருங்கிணைந்த மா நிலமான அருணாசலத்திற்குள் சென்ற உடன், அது திபெத்தின் பகுதி என்று சைனா அறிக்கை விடுகிறது. அமைதியின் மறு உருவமான பாரதப் பிரதமர் அருணாசலப் பிரதேசத்துக்குச் சென்ற போது கூட இதே போல லொள்ளு செய்தார்கள். இந்தியாவிடம் அணுகுண்டு இருக்கிறதென்பதால் கொஞ்சம் அடக்கி வாசிக்கின்றார்கள். இல்லையென்றால் இந்த நேரம் இந்தியாவை அப்படியே விழுங்கி விட்டிருப்பார்கள் போல. உடனே நமது வெளியுறவுத்துறை அமைச்சர் (ஆச்சரியத்திலும் ஆச்சரியம்) சைனாவின் எதிர்ப்புக்கு கண்டனம் தெரிவித்திருக்கிறார். அரசியல் ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும். இன்றைய இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ்ஸில் ஒரு கட்டுரையைப் பார்த்தேன். யாருக்காவது பயன்படும் என்பதால் இப்பதிவு மலர்கிறது.

சைனாவும் இந்தியாவும் இணைந்து வழங்கும் ஸ்காலர்ஷிப் படிப்புகள் பற்றிய விபரம் கீழே.

எவ்வளவு ஸ்காலர்ஷிப் ?

சைனா டியூசன் காஸ்ட், போர்டிங், லாட்ஜிங் மற்றும் மெடிக்கல் செலவுகளை இலவசமாய் ஏற்றுக் கொள்கிறது. அதுமட்டுமல்லாமல் 15,000, 10,000, 8,500 ரூபாய்கள் ரிசர்ச், முதுகலை மற்றும் இளங்கலைப் படிப்பவர்களுக்கு மாதம் தோறும் செலவுகளுக்கு வழங்குகிறது. இந்தியா 9,000 ரூபாய் மற்றும் போக்குவரத்து செலவுகளை ஏற்கிறது. (ஆச்சரியமாய் இருக்கிறது அல்லவா?)

என்னென்ன படிப்புகள் ?

Chinese Langugage and Litereature, Business Management(MBA), Plant Breeding and Geneticts, Environmental Science, Fine Arts (Painting and Sculputre), Agronomy, Sericulture and Botany. Application made in other fields will not be considered.

என்ன தகுதி ?

இளங்கலை, முதுகலை படித்தவர்கள் அப்ளை செய்யலாம். சைனீஸ் மொழி புரிந்து கொள்ள வேண்டியது முக்கிய விதி. வேலை செய்பவர்கள் கூட அப்ளை செய்யலாம்.

எப்படி அப்ளை செய்வது?

தபால் மூலமாகவோ அல்லது ஆன்லைன் மூலமாகவோ அப்ளை செய்யலாம்.

இணையதளம் : www.education.nic.in/scho_announcements/

ஆன்லைன் அப்ளிகேஷன்ஸ் - www.sakshat.ac.in

என்னென்ன டாக்குமென்ட்டுகள் தேவை?

அப்ளிகேஷன் பார்முடன் கல்விப் படிப்புச் சான்றிதழ்கள், பிறந்த நாள் சான்றிதழ், 500 வார்த்தைகளில் உங்களைப் பற்றிய குறிப்புகள்

வயது வரம்பு ?

40 வயதுக்குள் இருக்க வேண்டும்

கடைசி தேதி : மார்ச் 30க்குள்.

இதோ அதுபற்றிய விபரங்கள் - சைனாவில் படிப்புகள்
 
படிக்க விரும்புவோர் அப்ளை செய்யுங்கள். வாழ்த்துக்கள்.
 
- ப்ரியங்களுடன் கோவை எம் தங்கவேல்

மகளுக்கு பிறந்த நாள் வாழ்த்துக்கள்

 ப்ரிய மகளுக்கு !

இன்று பிறந்த நாள் காணும் உனக்கு உன் பெரியப்பாவின் அன்பும், ஆசீர்வாதமும்.

- ப்ரியங்களுடன் கோவை எம் தங்கவேல்

அருவி - ஒரு ஒன்லைன் கதை

நடு நிசி. யாரோ தண்ணீருக்குள் நடக்கும் பொலக் பொலக் சத்தம். உற்றுப் பார்த்தால் இரண்டு உருவங்கள் கண்மாய்க்குள் நடந்து கொண்டிருக்கின்றன. இரண்டு உருவமும் ஜட்டி மட்டும் அணிந்திருக்கின்றன. மேலே ஒன்றுமில்லை. ஒரு உருவத்தின் தோளில் சாக்குப் பை போல ஒன்று தொங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. இன்னொரு உருவம் தண்ணீருக்குள் கை விட்டு துலாவிக் கொண்டே நடக்கிறது.

ஒரு உருவம் கையை மேலே தூக்க, முரட்டு மீன் நிலவொளியில் துள்ளுகிறது. அதைப்  பிடித்து கோணிக்குள் திணிக்கும் போது, ””யாரங்கே?” ன்னு” குரல் கேட்க, குரல் கேட்ட திசையைப் பார்க்க, அங்கு கையில் கம்போடு சத்தம் போட்டுக் கொண்டே ஒரு உருவம் ஓடி வருவதைப் பார்த்த இரு உருவமும், அடித்துப் பிடித்துக் கொண்டு ஓடுகின்றன.

வாய்க்கால், வரப்புகளைத் தாண்டி மரங்கள் சூழ்ந்த பகுதிக்குள் நுழைந்த அந்த உருவங்கள் ஓரிடத்தில் மூச்சு வாங்க நிற்கின்றன. அவர்கள்தான் முத்தையன்,மல்லையன். முத்தையன் மல்லையனைப் பார்த்து மூச்சு வாங்க வெற்றிப் புன்னகை பூக்கிறான். மல்லையன் அப்படியே தரையில் விழுகிறான்.

கோணிப்பைக்குளிருந்து இரண்டு விரால் மீன்கள் நழுவி வெளியில் வருகின்றன.இருவரும் வெற்றிப் பெருமிதத்தோடு அந்த மீன்களைப் பார்க்கின்றனர்.

காலையில் முத்தையன் ஊருக்குள் வரும் காவல்துறையினர், முத்தையனையும் மல்லையனையும் கைது செய்து அழைத்துச் செல்கின்றனர்.

காவல்துறையினர் எப்படி சரியாக இருவரையும் அடையாளம் கண்டார்கள்? மீன் பிடித்ததற்காகவா காவல்துறை இவர்களைக் கைது செய்தது? ஏன் கைது செய்தது? என்ன காரணம்? (கதையின் நகர்வு இந்தப் பிரச்சினையை வைத்துதான் நகர்கிறது) 

முத்தையன் இளம் வாலிபன். மல்லையன் முத்தையனின் பக்கத்து வீட்டுக்கார தோழன். முத்தையன் எள்ளலும், எகத்தாளமும் உடையவன். அவனுக்கு சரியாக மல்லையன். முத்தையனின் அப்பாவிற்கு இருக்கும் நிலங்கள் மூலமாய் வருமானம் வருவதால் சாப்பாடு மற்றும் இன்னபிற செலவுகளுக்கு முத்தையனுக்குப் பிரச்சினை இல்லை. ஊர் சுற்றல், அங்கங்கே ரகளை என்று திரிகின்றவன். இப்படியான நாட்களில் ஒரு நாள், கட்சிக்காரர் ஒருவரைப் பகைத்துக் கொள்கிறான். கட்சிகாரருக்கு முத்தையனைக் கண்டாலே ஆவதில்லை. அதே போல முத்தையன் கட்சிக்காரரைப் பார்த்தாலே எரிமலையாகி விடுவான்.

இதற்கிடையில் வீரபாண்டி என்பவரைச் சந்திக்கும் முத்தையன் அவருடன் கைகோர்க்கிறான். அதன் காரணமாய் அவன் அரசுக்கு எதிரான தீச்செயல்களில் ஈடுபடுகிறான். முத்தையன் அப்பாவின் நண்பர் ஏட்டாக இருக்கிறார். அவர் முத்தையனின்  நட்பு பற்றி, அப்பாவிடம் சொல்லி அவனைக் கண்டித்து வைக்கும்படிச் சொல்கிறார்.

முத்தையனின் அப்பாவும், அம்மாவும் அவனுக்கு திருமணம் செய்ய முடிவெடுக்கின்றார்கள். அதன்படி பக்கத்து ஊரில் இருக்கும் தன் உறவினரிடம் பெண் பார்க்கச் சொல்ல, அவர்களும் முத்தையனுக்கு ஏற்ற ஒரு பெண்ணைச் சொல்ல முத்தையனை வற்புறுத்திப் பெண் பார்க்கச் செல்லும்படிச் சொல்கின்றார்கள் பெற்றோர்கள்.

முத்தையன் அருவியைச் சந்திக்கிறான். அருவி குணத்தால் அழகானவள். படுரகளையானவள். ஏட்டிக்குப் போட்டி என்றாள் அருவிதான். அத்தனையும் குறும்பு. முத்தையனின் முரட்டுத்தனமும், அருவியின் குறும்பத்தனமும் ஒன்று சேர, காதலில் விழுகின்றார்கள். காதலியைச் சந்திக்கச் செல்லும் போதெல்லாம் அவனுக்கு ஏதாகிலும் ஒரு பிரச்சினை வந்து, அவளைச் சந்திக்க விடாமல் தடுத்து விடுகிறது. ஏன் இப்படியாய் பிரச்சினை வருகிறது என்பது அவனுக்குப் பெரும் புதிராய் இருக்கிறது.

காதலியைச் சந்திக்க விடாமல் தடுப்பது எது? யார்? ஏன்? எதற்கு? 

முத்தையன் வீட்டில் திருமணத் தேதியைக் குறிக்க நாள் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் போது, வீரபாண்டியுடன் அரசுக்கு எதிரான ஒரு சம்பவத்தில் சிக்கிக் கொள்கிறான் முத்தையன். இதன் காரணமாய் முத்தையன் அந்தப் பகுதி முழுவதும் பிரபல்யமாகின்றான்.காவல்துறை முத்தையனைத் தேடுகிறது.

தேதி குறிக்கச் செல்லும் முத்தையன் அங்கு தனக்கு மனைவியாக வரப்போகிற அருவி, தன்னால் முன்பு வெறுக்கப்பட்ட கட்சிக்காரரின் மகள் என்பதையும், அந்தக் கட்சிக்காரர் தன்னுடைய உறவினர் என்பதையும் அறிகிறான்.

ஆரம்பத்தில் காவல்துறை ஏன் முத்தையனைக் கைது செய்தது? யார் அந்த வீரபாண்டி? அவர் ஏன் அரசுக்கு எதிராய் நடக்கிறார்? இவர் கூட முத்தையன் ஏன் சேர்ந்தான்?  காவல்துறையினரையின் வழக்கிலிருந்து எப்படித் தப்பித்தான்? தன்னை வெறுத்த கட்சிக்காரரின் மகளை எப்படித் திருமணம் செய்தான்?

- ப்ரியங்களுடன் கோவை எம் தங்கவேல் 

மதமும் மனிதனும் - மயிலிறகுகள்

ஒவ்வொரு மனிதனையும் கேட்டுப்பாருங்கள். ஆயிரமாயிரம் ஏமாந்த கதைகளைச் சொல்வான். அக்கா, தங்கை, மாமன், மைத்துனன், மாமியார், மாமனார், மகள், மகன், மனைவி என்றொரு தான் ஏமாந்த லிஸ்டை எடுத்து விடுவான். அதுமட்டுமின்றி தான் செய்த தவறாலே தான் சில துன்பங்களை அனுபவிக்கிறேன் என்று கூட வேதாந்தியாய் பேசுவான். மனிதனுக்கு துன்பங்கள் அவனது உறவுகளாலே, நட்புக்களாலே வரலாம். சில துன்பங்கள் சம்பந்தப்படாத பிறராலே வரலாம். இந்தத் துன்பங்கள் எல்லாம் விலகக்கூடியன. இப்படியான துன்பங்களிலிருந்து விடுபட அனுபவம் மட்டுமே உதவி செய்யும்.

மனிதனுக்கு வயது ஏற ஏறத்தான் உலகத்தின் மாயை மீதான உண்மைகள் புலப்படும். ஐந்து வயதில் அண்ணன் தம்பி, பத்து வயதில் பங்காளி என்பார்கள். உலகத்தின் நியதி மனிதனை தனிமைப்படுத்தி விடுவது. ஆனால் மனிதன் தானொரு பெரும் கூட்டத்தினை உடையவன் என்று நம்பிக் கொள்கிறான். அது உண்மையல்ல. ஒவ்வொரு மனிதனும் தனிமையானவன்.

ஒரு நண்பர் பெரிய கம்பெனி ஒன்றில் மேலதிகாரியாய் இயங்கிக் கொண்டிருந்தார். அவரைக் கேட்காமல் முதலாளி ஒரு ஃபைலில் கூட கையெழுத்துப் போடமாட்டார். இவர் தான் அக்கம்பெனியின் முக்கியமான ஆதாரமாய் இருந்தார். அது உலகெங்கிலும் கிளைகள் பல கொண்ட கம்பெனியின் அத்துணை பணியாட்களுக்கும் தெரியும். அப்படியானவருக்கு திடீரென்று உடல் நோய் கண்டது. ஹாஸ்பிட்டலில் ஐசியூவில் ஒரு மாதம் இருக்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டு விட்டது. கம்பெனியிலிருந்து முதல் நாள் அனைவரும் வந்து விசாரித்துச் சென்றார்கள். அதன் பிறகு கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் கம்பெனி ஆட்களின் வரத்து நின்று விட்டது. நோயில் படுத்திருக்கும் போது கூட கம்பெனி நினைவாகவே இருந்தார். மனைவியோ பிரபல கல்லூரியின் முதல்வர். மகளும் மகனும் அமெரிக்காவில். பேரன் பேத்திகள் ஹாஸ்டல் கல்விக் கூடங்களில் படித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். நாளாக நாளாக அவர் பரபரப்பான உலகத்தின் கவனிப்பில் இருந்து ஒதுக்கப்பட்டார். அவர் தனிமைப் படுத்தப்பட்டார். இதுவரையில் அவரின் நினைவுக்கே வராத “கடவுள்” அவரின் நினைவுகளில் நிழலாடினார். துன்பப்படுபவர்களை நோக்கி தன் கரங்களை நீட்டும் ஒன்று தான் மதம் என்கிற கடவுள். ஆதரவிற்கு யாருமின்றி தவிப்போருக்கு இதோ நானிருக்கிறேன் என்றுச் சொல்லி அரூபமாய், தோற்றமின்றி, கதைகளாய், கருத்துக்களாய்,வேதாந்தமாய், நிச்சயமற்ற பலவகை உருவங்களாய் தோற்றத்தினைக் காட்டி தன் இருப்பினை கடவுள் காட்டுவார். கடவுள் இருக்கிறாரா? இல்லையா? என்பதை ஆராய்ச்சி செய்வதல்ல நோக்கம்.

எந்த மதமாக இருந்தாலும் சரி அது நோயுற்ற மனிதர்களை நோக்கி உங்களைக் குணப்படுத்துகிறேன் என்று அழைப்பு விடுக்கும். பிரச்சார கூட்டங்களை நீங்கள் கவனித்து இருக்கலாம். யோகா முதற்கொண்டு பரிசுத்தமளிக்கும் கூட்டம் வரை நோயுற்றவர்களையே மதம் அதிகம் அழைக்கிறது. ஆரோக்கிய மனிதர்களுக்கு மதத்தின் தயவு தேவை இல்லை. ஆரோக்கியம்மற்றவர்களுக்கும், ஏழ்மையில் வாடுபவர்களுக்கும் மதம் வரம் தரும் ஒரு அற்புதமாய் தென்படுகிறது. கடவுளின் மீதான அதிகப்பட்ட நம்பிக்கையை நோயுற்ற மனிதனும், ஏழ்மை நிலையில் இருப்போரும் அதிகமாகக் கொண்டுள்ளனர். நன்றாக இருப்போர் எவராவது தினசரி வாழ்வில் கடவுளைப் பற்றி நினைப்பதுண்டா என்று கேட்டால் “சிரிப்பார்கள்”. அவர் ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும், எனக்குத் தேவையென்றால் அவரிடம் செல்வேன் என்பார்கள்.

இது தான் உலகியலின் தன்மை. தேவையான போது பயன்படுத்திக் கொள்வதுதான் மனித இயல்பு. தேவையற்ற போது அது மூலையில் கிடைக்கும் ஏதோ ஒரு வஸ்துவாகிவிடும்.

ஒவ்வொரு மதமும் அன்பினைத்தான் போதிக்கின்றன. ஆனால் உலகில் ஒவ்வொரு நொடியும் கொலைகள் நடந்து கொண்டிருக்கின்றன. மனிதன் பிறக்கும் முன்பே அவன் என்ன மதம் என்கிற முத்திரை குத்தப்படுகிறது. மதத்தினை அவன் தாய்ப்பாலுடன் சேர்த்து அருந்துகிறான். அப்பேர்ப்பட்ட மத போதனைகளால் மனிதன் தன் துர்குணத்தினை விட்டானில்லை. மீண்டும் மீண்டும் அவன் துர்ச்செயல்களைச் செய்து கொண்டே தான் இருக்கிறான். ஆக மதத்தின் பயன் தான் என்ன?

மதம் இருக்கிறது. அது இயலாதவர்களுக்குத் துணையாய் இருக்கிறது. இயன்றவர்களுக்கு மதம் பற்றிய கவலையோ கடவுள் பற்றிய பயமோ இல்லை. ஆக மதத்தின் இருப்பு என்பது ஒரு கேள்விக்குறியை நம்மை நோக்கி எழுப்புகிறது. விடை என்ன?

அது யாருக்குத் தெரியும்?

- ப்ரியங்களுடன் கோவை எம் தங்கவேல்

மயிலிறகுகள் - நாராயணசாமி வாத்தியார்

ஆவணம் கிராமத்தின் வடக்கே இருக்கும் ஆவிகுளத்தின் வடக்குப்புறமாய் இருக்கும் அரசு துவக்கப்பள்ளியில் படித்துக் கொண்டிருந்த போது, பழைய சைக்கிள் ஒன்றில் குட்டையாய், முறுக்கிய வெள்ளி மீசையுடன் வாயில் ஒரு அங்குலம் குறுகலும், ஐந்து அங்குலம் நீளம் இருக்கும் சுருட்டை வாயில் வைத்து புது வித சைக்கிள் புகை வண்டியாய், குனிந்த வளைந்த முதுகுடன் ஒரு உருவம் செல்வதை அடிக்கடிப் பார்த்திருக்கிறேன். ஐந்தாம் வகுப்பு படித்த போது செட்டியாரின் பொட்டிக் கடையில் அடிக்கடி அந்த உருவம் எதிரில் தென்படும். அவர் யார் என்பது எனக்குத் தெரியாது.

தேர்வு முடிவு எப்பவும் எதிர்பார்த்தது போலத்தான் வரும். ஆகவே அடுத்த வருடம் மேல்நிலைப்பள்ளிக்குச் செல்ல வேண்டும். அக்கா “விக்டோரியா டீச்சரு மாசமா இருக்காரு, அவரு பிள்ளைய தொட்டில் ஆட்டலாம்” என்பார். விக்டோரியா டீச்சரு கைத்தொழில் கற்றுத்தரும் டீச்சர்.  முஸ்லிம் தெருவில் குடியிருந்தார். நான் ஆறாம் வகுப்பில் சேர்ந்த போது அவருக்கு “செந்தில்” என்றொரு மகன் பிறந்திருந்தான். நம்பவே மாட்டீர்கள். அக்கா சொல்லியது போல “பையனை” நான் பார்த்துக் கொண்டேன்.

ஆறாம் வகுப்பு “ஏ” கிளாஸ் ஆஸ்பெட்டாஸ் கூரை வேய்ந்த அறையில்தான் நடந்தது. மண்ணில் தான் உட்கார வேண்டும். சுவற்றில் போர்டு இருக்கும். அதற்கு கரி,ஊமத்தம் இலைக் கலவையைக் கொண்டு கருப்பு வண்ணம் ஏற்றுவோம். போர்டுக்குப் பின்னால் சமையல்கட்டு. மதியம் நேரம் சாம்பார் வாசம் தூக்கும். ஆனால் என்னால் சாப்பிட முடியாது. சாப்பிட்டது தெரிந்தால் மாமாவால் முதுகு தோல் உரிக்கப்பட்டு உப்பு தடவப்படும். அந்தப் பயத்திலேயே பத்தாம் வகுப்பு வரை அந்தச் சாப்பாட்டினை “திருட்டுத் தனமாய்” சாப்பிட்டுக்கின்றேனே தவிர சந்தோஷமாய் சாப்பிட்டது கிடையாது. மாமாவிடம் போட்டுக் கொடுக்க பக்கத்து வீட்டு கடுகுத்தேவரின் பையன் பாலு ரெடியாக இருப்பான். அவனுக்குத் தெரியாமல் சாப்பிட நாகராஜன் என்ற நண்பன் தான் உதவி செய்வான்.

ஆறாம் வகுப்பில் சேர்ந்த புதிதில் தான் அந்த சுருட்டு வாத்தியாரை பிரேயரின் போது பார்த்தேன். அவரின் மீசை என்னைப் பயமுறுத்தியது. மாமாவின் மீசைக்கு முன்னால் சாரின் மீசை பிச்சை வாங்கனும். இருப்பினும் அதன் கத்தி போன்ற அமைப்பு என்னைப் பயமுறுத்தி விடும். அவரைப் பார்த்தாலே அடிவயிற்றில் புளி சுரக்கும். அவர் எங்களுக்கு வரலாறு பாடம் எடுக்க வந்தார். அடிக்கடி இருமிக் கொண்டு, அந்தச் சுருட்டினை விடாமல் புகைத்துக் கொண்டிருப்பார். கர கர குரலில் பாடம் சொல்லிக் கொடுப்பார். கல்லூரி படிப்பு முடித்து விட்டு ஒரு முறை வீட்டிற்குச் செல்லும் போது அவரை பார்க்க நேர்ந்த போது, அதே பய உணர்வு என்னிடத்தில் தோன்றி மறைந்தது. அதே பழைய சைக்கிளில் வாயில் சுருட்டைக் கவ்வி புகை விட்ட படியே சைக்கிள் புகை வண்டியியை மெதுவாக நடத்திக் கொண்டு சென்றார் “நாராயணசாமி வாத்தியார்”.

குளிரும், வெக்கையும் கலந்த இந்த கோவையின் காலைப் பொழுதின் நேரத்தில் அவரைப் பற்றி நான் யோசிக்க காரணம் சென்னையில் நடந்த படுகொலை. அது கொலை அல்ல, திட்டமிட்ட படுகொலை. அதைச் செய்தது அந்தப் பையன் அல்ல. இந்தச் சமூகம்.

- ப்ரியங்களுடன் கோவை எம் தங்கவேல்

பூச்சுமை

கரிசல் பூமி ஏழைகளை கொன்று போடும் கந்தகம் தகிக்கும் பூமி. மழையற்ற பூமியின் மண்ணுக்குள் ஏழ்மையோடு போராடி போராடி தோற்றவர்களின் எத்தனையோ கதைகள் புதைந்து போய் கிடக்கின்றன. உழைப்பின் பயனை அனுபவத்தறியா மக்கள் வாழும் மரணத்தின் சுவடுகள் புகையாய் கவிழ்ந்த பூமி கரிசல் பூமி.

சம்சாரிகளுக்கு ஒரு கஷ்டமென்றால் ஏழைபாழைகளுக்கு வேறு கஷ்டம், இப்படியே வாழ்க்கை வண்டியை அதனதன் துன்பத்தோடு ஓட்டிச் சென்று முடியாத வாழ்க்கைப் பாதையில் வழியில் ஏதோ ஒரு திருடனால் கழட்டி விடப்படும் ஜனங்கள் நிரம்பிய அப்பூமியின் சில நிகழ்வுகளை மேலாண்மைப் பொன்னுச்சாமியின் பூச்சுமை புத்தகம் எழுத்துக்களில் காட்சியாய் வடித்திருந்தது.

புத்தகத்தைப் படிக்கப் படிக்க மனதில் பாரொமொன்று படிந்து விலக நேரம் பிடித்தது. பூச்சுமையில் அனைத்தும் சிறு கதைகள். என்னைப் பாதித்த ஒரு சிறுகதை “மைதானம்”.

பேச்சி என்கிற ஒன்பது வயதுச் சிறுமி தன் தாயின் துயரத்தில் பங்கெடுக்க தன் ஆடிப்பாடி விளையாடிக் கொண்டிருந்த தன் மைதானத்தை விட்டு தீப்பெட்டித் தொழிற்சாலைக்குச் செல்கிறாள். அங்கு தன் வயதின் காரணமாய் அடிபைப்பில் தண்ணீர் அடிக்க அதைக் கண்டு மேஸ்திரி திட்டுகிறான். கோபத்தில் அவரை எதிர்த்துப் பேசுகிறாள். மறு நாள் அவளை பஸ்ஸில் ஏற்றிக் கொள்ள மறுக்க அச்சிறுமிக்கு பயமேற்பட்டு விட, ஏஜெண்ட் ஏதேதோ பேசி சமாளித்து கம்பெனிக்கு அனுப்பி வைக்கிறான். பல பேர் முன்னிலையில் அவமானப்பட்ட அச்சிறுமியின் கண்களில் நீர்ப் பூக்கிறது. அதை மறைக்க அவள் சன்னலோரம் முகத்தை திருப்புகிறாள். அங்கு அவள் விளையாண்ட மைதானம் அவளை விட்டு தூரப் போய்க் கொண்டிருக்கிறது. அவள் தனக்குள் நினைக்கிறாள் “ விளையாடுவது தவறா?” என்று.

மனதைக் கனக்கச் செய்த சிறுகதை. அதன் தாக்கம் தீர கிட்டத்தட்ட ஒரு மணி நேரம் ஆகி விட்டது.

வார்த்தைகளில் காட்சியைப் பிடிப்பது என்பது “ மேலாண்மை பொன்னுச்சாமி” அவர்களுக்கு கை வந்த கலை. ஒவ்வொரு சிறுகதையும் ஒவ்வொரு படம். மனித வாழ்க்கையின் அவலங்களைப் படம் பிடித்துக் காட்டுகின்றன.  அனைவரும் படிக்க வேண்டிய புத்தகம்.

இன்றைக்கு செய்தி தாளில் ஒரு செய்தி வெளியாகி இருந்தது. பவர் கட் ஆன நேரத்தில் பக்கத்து வீட்டுப் பசங்களால் ஒரு பெண்மணி கற்பழிக்கப்பட்டிருக்கிறார் என்று. பவர் கட் இன்னும் என்னென்ன செய்ய இருக்கிறதோ தெரியவில்லை. தங்கம் விற்கும் விலைக்கு பவர் கட் பல பேரின் வாழ்க்கையை கட் செய்து விடாமல் இருக்க வேண்டும். அரசு விரந்து ஆவண செய்தால் நலம்.

- ஃப்ரியங்களுடன் கோவை எம் தங்கவேல்