ராதே....!
அலை மனத்தில்
உன் பிம்பம்...!
ராவண தவத்தில்...!
வாக்கும் போனதடி...!
மனமும் செத்ததடி..!
செயலும் ஓய்ந்ததடி...!
ராதே...!
வாச மலர்கள் நகைக்கின்றன..!
வீசி வரும் தென்றல் அனலாய்...!
அருவிகளென புனலாடுகின்றன கண்கள்..!
வழிகிறது சொட்டுச் சொட்டாய் உயிரும் ...!
ராதே...!
காத்திருப்பதும் சுகமே..!
ஆனால்
காதல் காத்திருப்பதில்லை....!
ராதே....!
ராதே....!
மெல்லிய மாந்தளிர் சோலையிலே...!
உன்னை என் கைககள் சிறைப்பிடிக்க,
உன் கூர்முலை என் மார்பைத் துளைக்க,
கருமேகமென சூழ்ந்த குழலை கைகளால் இழுத்துப் பிடிக்க,
நாணிச் சிவந்த உன் அதரங்கள் பற்களால் கடித்து,
சட்டென்று துளிர்த்த ரத்தத் துளிகளை,
உயிர் உறிஞ்சும் எமன் போல கன்னல் பிழிந்தாற் போல,
அமுது அருந்த எப்போது என்னை அடையப் போகிறாய் ராதே..!
ராதே....!
வாடிய கொடி
போல
காற்றில் அசையும்
இடை கண்ட.!
நிலம் கண்ட மீனாய்
துடிக்கத் துடிக்க....!
நொடி பூரணத்தை எப்போது
எனக்குத் தருவாய் ராதே....!
ஓடி வா....! வீசு தென்றலென....!
உன்னைக் காணாமல்
உன்னுடன் முயங்காமல்...!
எப்படி நான்..
காணாக் கடவுளைக் காண?
சொட்டுச் சொட்டாய் உதிர்கிறேன்....!
அழைக்கிறது பிரபஞ்சம்...!
ஓடி வா ராதே....!
கலவியற்ற காமத்திலே...!
அந்த ஒரு நொடியில்...!
உணர்வற்ற அற்புதத்தை
தரிசிக்க வேண்டுமடி....!
ஓடோடி வா....!
வெள்ளிங்கிரி மலை
அடிவாரத்திலே....!
சலனமற்ற ஓடையோரமாய்....!
சலனத்துடன் உனக்காய்
காத்திருக்கிறேன்....!
ஓடோடி வா.... ராதே....!
